جنبه ترسناک هوش‌ مصنوعی؛ با اموات سخن بزنید!_بام وطن

برای مثالً چه فردی بعد ازمرگ صاحب داده‌های یک فرد است؟ تأثیر روانی بر بازماندگان چیست؟ از روح‌ربات برای چه کاری می‌توان منفعت گیری کرد؟ و چه فردی می‌تواند ربات را برای همیشه خاموش کند؟ این چنین سوالاتی وقتی الهام قسمت یک تکه ترسناک از سریال علمی تخیلی Black Mirror می بود، اگرچه بنظر نمی‌رسد این چنین آینده‌ای داشته باشیم.

با این حال سناریویی وجود دارد که Hollanek و Nowaczyk-Basińska در مقاله تحقیقاتی تازه خود نقل کردند و بنظر می‌رسد که نباید آن را نادیده گرفت. به گفتن مثال، مادربزرگ یک زن ۲۸ ساله تصمیم می‌گیرد که عکس، فیلم و اطلاعات مادربزرگش را در یک برنامه آپلود کند. این برنامه به زن این امکان را نمی‌دهد که با مادر بزرگ خود سخن بگویید کند. اما اتفاقی شگفت رخ می‌دهد؛ مادربزرگ دیجیتالی در این آزمایش، در حالی که با نوه‌اش سخن می‌زند، اغاز به فروش وسایل خود می‌کند.

به حرف های کارشناسان، افراد امکان پذیر با این چنین همانند‌سازی‌هایی پیوندهای عاطفی قوی تشکیل کنند، اما آن‌ها باید دقت داشته باشند که در عین حال صدمه‌پذیرتر خواهد شد. به این علت به نظر می‌رسد حتی تشریفات در روح‌ربات باید به روشی آبرومندانه انجام شود، چراکه به معنی نوعی تشییع جنازه دیجیتال است. اگرچه این چنین توجهی به یک ربات چت هوش مصنوعی امکان پذیر در ابتدا پوچ به نظر برسد، اما در سال ۲۰۱۸، برخی از اخلاق‌شناسان استدلال کردند که باقی مانده دیجیتالی یک فرد مورد قیمت است و باید به گفتن چیزی فراتر و به گفتن موجودی دارای قیمت ذاتی برداشت شود. این علتبا منشور اخلاق حرفه‌ای شورای بین‌المللی موزه‌ها مطابقت دارد، که الزام می‌کند با باقی مانده انسان‌ها با احترام و کرامت انسانی حرکت شود.

با این حال این دو اخلاق‌شناس بر این باورند که نمی‌توان این ربات‌ها را ممنوع کرد، اما می‌توان کاری کرد که با داده‌های افراد محترمانه حرکت کنند. این چنین نباید در فضاهایی عمومی منفعت گیری شوند و فقط باید برای شخصیت‌های مهم تاریخی باشد.

در سال ۲۰۲۲، فردی استدلال کرد که روح‌ربات‌ها را می‌توان به گفتن پشتیبانی‌های پزشکی منفعت گیری کرد. به گفتن مثال کودکی که یکی از عزیزانتش را از دست می‌دهد امکان پذیر گیج شود و اگر این چنین رباتی وجود داشته باشد می‌تواند مقداری به این کودک پشتیبانی کند. اما باز هم Hollanek و Nowaczyk-Basińska استدلال می‌کنند که این ایده بیشتر از حد محدود و محدودکننده است، چون به طور خاص به ربات‌هایی اشاره می‌کند که فقط برای پردازش غم و اندوه طراحی شده‌اند.

در عوض، آنها اعتقاد دارند، این سیستم ها باید به طور معناداری شفاف‌سازی شود تا کاربران به بهترین شکل ممکن بدانند برای چه چیزی به برنامه اطلاعات خواهند داد. این چنین فهمید شوند که چه خطراتن احتمالی در رابطه این ربات‌ها وجو دارد. این چنین باید بدانیم که روح‌ربات چطور غیر فعال می‌شود. به گفتن مثال، اگر فردی روح‌ربات را به فرزند خود هدیه دهد، آیا شخص مجاز به انصراف است؟ یا این که قرار است روح‌ربات برای هنمیشه در زنگی فرد وجود داشته باشد؟

به این علت این دو کارشناس اعتقاد دارند برای هدایت گسترش این چنین رباتی، داشتن نوعی نرده محافظ الزامی است و این تفکر انتقادی در رابطه جاودانگی کاربران به طراحی تعامل هوش مصنوعی انسانی و تحقیقات اخلاقی AI پشتیبانی کند.