کارگران در سال ۲.۵ کیلو گوشت قرمز هم مصرف نمی‌کنند!_بام وطن

اینجا فقط به دو نشانه از تحول الگوی مصرف خوراکی‌ها اشاره می‌کنیم؛ چهارم خردادماه، مدیرعامل اتحادیه دام سبک سرزمین خبرداد «شش برابر شدن بهای نهاده های دامی، سرانه مصرف گوشت را ۶۰۰ گرم افت داد».

به حرف های افشین صدردادرس، «سرانه مصرف گوشت قرمز در سال ۱۴۰۲ به هفت کیلوگرم رسیده که ۶۰۰ گرم کمتر از سرانه گزارش شده برای سال ۱۴۰۱ است».

هر ایرانی در طول سال به طور متوسط ۷ کیلوگرم گوشت قرمز مصرف می‌کند، یقیناً این آمارِ سال قبل است و با گرانی‌های تازه طبیعتاً بازهم باید چشم به راه افت زیاد تر سرانه مصرف باشیم؛ این آمار مربوط به متوسط مصرف است اما در خانواده‌های کارگری سرانه مصرف از این رقم زیاد پایین‌تر است؛ برای نمونه، باقر، یک کارگر خدماتی حداقل‌بگیر در جواب به این سوال که در ماه چه مقدار گوشت قرمز می‌خرید، می‌گوید: من برای یک خانواده ۵ نفره، هر ماه در بهترین حالت یک کیلو گوشت گوساله می‌خرم؛ خرید گوشت گوسفند اصلاً نداریم.

اگر فکر بگیریم که این خانواده ۵ نفره، هرماه رویهم‌رفته یک کیلو گوشت قرمز مصرف دارد، سرانه مصرف ماهانه هر فرد این خانواده فقط ۲۰۰ گرم است که سرانه مصرف افراد این خانواده در هر سال، ۲ کیلو و ۴۰۰ گرم است یعنی کمتر از ۲.۵ کیلو! به این علت کارگر ایرانی نمی‌تواند سالی همان ۷ کیلو گوشت قرمز را در سبد خرید خود داشته باشد درحالیکه در تعداد بسیاری از کشورهای مرفه و گسترش‌یافته این سرانه مصرف بیشتر از ۳۰ یا ۴۰ کیلوگرم در هر سال است.

افت محسوس سرانه مصرف فقط محدود به گوشت قرمز نیست، در حوزه لبنیات هم همین اتفاق افتاده است. به حرف های مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌‌های لبنی پاستوریزه ایران، «سرانه مصرف لبنیات سرزمین از ۱۳۰ کیلوگرم در سال ۱۳۸۹ به ۵۵ کیلوگرم در زمان حاضر کم شدن کرده است و به نظر نمی‌رسد در سال ۱۴۰۳ نیز رویه‌ای متفاوت از آنچه در سال‌های قبل رقم خورده اتفاق بیفتد». بازهم اینجا سهم خانواده‌های کارگران بدون تردید زیاد کمتر از سرانه مصرف متوسط کشوری‌ست.

تبعات افت سرانه مصرف

افت سرانه مصرف، جانشین‌سازیِ کالاهای ملزوم و باکیفیت همانند گوشت سفید و قرمز با کالاهای دیگر همانند سیب‌زمینی و در بهترین حالت سویا و ارزان‌خری به علت عدم استطاعت، سلامت خانواده‌های کارگری و جامعه را تهدید می‌کند اما در کل، عواقب این شرایط، حادتر از این سخن‌ها است.

فرامرز توفیقی، فعال کارگری، افت سرانه مصرف کالاهای خوراکی را یک مسیر چندین ساله توصیف می‌کند و می‌گوید: افزایش بیماری‌های متابولیکی که ناظر آن هستیم، ناشی از ارزان‌خری سبد غذایی یا افت مصرف عناصر تاثیرگذار در سلامت انسان است.

وی با اصرار بر این که اگر به بحران معیشت دقت نشود، در ماه‌های پیش رو حالت بدتر خواهد شد؛ اضافه می‌کند: این شرایط هزینه‌های درمان را بالا می‌برد، استحکام و دوام خانواده‌ها را از بین می‌برد و کارایی نیروی کار را افت می‌دهد. افتمواد غذایی، دقت و هوشیاری فرد را کم می‌کند و در نتیجه جهت افزایش حوادث ناشی از کار می‌شود، از نظر دیگر علتپرخاشگری و ابراز نزاع در سطح خانواده، جامعه و در محیط کار می‌شود. با همه اینها وزیر کار از دستمزد امسال دفاع می‌کند و مدعی است به صلاح کارگران تصمیم گرفته‌ شده است!