رسوب فساد در فوتبال؛ اگر مدیران مس رفسنجان فساد را آشکار نمی کردند، این حالت تا کی ادامه داشت؟_بام وطن

یک- نقطه اغاز ماجرا اتفاقا می‌تواند دردناک‌ترین قسمت آن هم برداشت شود. مساله اینجاست که جریان جاری مبارزه با فساد نه از سوی ارکان اخلاقی و انضباطی فدراسیون که با ابتکار باشگاه مس رفسنجان استارت خورده است. آن‌طور که از اطلاعات قطره‌چکانی انتشار شده فهمیدن‌مان می‌شود، انگار داستان این است که مدیران جاری مس رفسنجان در بازدید اسناد و مدارک مالی به پرداختی‌های او گفت و گو‌برانگیزی بر خورده‌اند که حالت رشوه را داشته است؛ پولی که انگار در سال صعود این تیم به لیگ برتر، خرج تسهیل راهیابی مسی‌ها به سطح اول فوتبال ایران شده است.

اخبار رسمی و نیز شایعه ها غیررسمی و گمانه‌زنی‌ها مشخص می کند یک طیف گسترده در مظان پرداخت و دریافت این رشوه‌ها بوده‌اند؛ از سرمربی اسبق همین تیم تا رئیس قبل کمیته داوران، مسوولان برگزاری مسابقات در لیگ برتر و دسته اول، سردبیر یک سایت پربیننده ورزشی و نیز برخی مجریان و تهیه‌کنندگان برنامه‌های تلویزیونی. اگر فقط بخشی از این خبرها هم درست باشد، ببینید که با چه موج بزرگی از فساد روبه رو بوده‌ایم. چطور می‌توان فکر کرد فلان مجری و سردبیری که برای مثال از مس پول گرفته، در روبه رو بقیه باشگاه‌ها و دیگر رشوه‌دهندگان طیب و طاهر بوده و دست از پا اشتباه نکرده است؟ چطور می‌شود باور کرد مدیری که پول گرفته تا بازی‌ها را برای یک تیم در بیاورد، برای بقیه هم همین کار را نکرده باشد؟ هنگامی یک بار لغزیدی، باز هم می‌توانی سر بخوری، احتمالا راحت‌تر از قبل!

دو- مدیران جاری مجموعه مس رفسنجان بابت اغاز این پروژه و برآشفتن خواب هیولای فساد با لیاقت تقدیر می باشند، اما سوال اینجاست که اگر این دوستان به حساب‌های قبلی باشگاه مشکوک نمی‌شدند و داستان را بازدید نمی‌کردند، چه اتفاقی رخ می‌داد؟ یعنی هم چنان مفسدان در کمال آسایش به کار خود ادامه می‌دادند؟ نقش فدراسیون فوتبال و مخصوصا کمیته اخلاق چیست؟ وزارت ورزش چطور؟ نهادهای قضایی جدا گانه چه؟ امروز با اهمیت ترین چهره‌های اداری فدراسیون به‌طور جدی متهم می باشند و رسما بازداشت شده‌اند؛ آیا می‌شود رئیس کمیته داوران و مسوول برگزاری مسابقات در معرض این چنین اتهامات بنیادینی قرار داشته باشند و هیچ‌کس در خود فدراسیون به نوشته شک نکند؟ در خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن، این کم‌کاری روسای فدراسیون است که حتی از احوالات اتاق‌های کناری خود هم باخبر نبوده‌اند.

سه- باز این‌طور که شواهد مشخص می کند، موج اغاز شده از سوی باشگاه مس رفسنجان که ابتدا روی اتفاقات دو سال پیش متمرکز بوده، رفته رفته به دیگر تیم‌ها و فصل‌ها هم کشیده شده است. روزی صد خبر در این مورد در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود که طبیعتا تا رسمی شدن آنها نمی‌توانیم به هیچ‌کدام‌شان استناد کنیم. با این حال به تازگی یکی از روزنامه‌های رسمی سرزمین در گزارشی مدعی شده خداداد افشاریان به وقوع تبانی دست‌کم در ۱۵ مسابقه لیگ برتری و جام حذفی اعتراف کرده است. اگر فقط و فقط همین یک گزارش درست باشد، پای تعداد بسیاری از داوران، پشتیبانی‌داوران، مدیران و باشگاه‌ها وسط خواهد آمد. ۱۵ بازی که فقط برای یک تیم و با یک داور برگزار نشده؛ به این علت ببینید چه فسادی در همه این سال‌ها در فوتبال ایران رسوب کرده می بود که هیچ‌کس هم به آن دقت نمی‌کرد. امیدواریم موجی که این‌بار برخاسته، اگرچه دور و دیر، اما به هر حال نتیجه بدهد و به پاک‌سازی حداکثری فضای فوتبال ایران منجر شود.