شنوایی، آخرین حسی که قبل از “مرگ” از دست می رود_بام وطن

آیا می دانستید که حس شنوایی آخرین حسی است  که قبل از مرگ از دست می رود؟ با علم ِ به این نوشته احتمالا بتوان آخرین کلمات محبت آمیز، یا تقاضای بخشش یا اظهار عشق را در گوش آنکه دوستش می داریم نجوا کنیم؛ با این مطمعن که گرچه واکنشی نشان نمی دهد، اما نجوای مان را پیش از آنکه غزل اش را بخواند، می شنود.

بنا بر پژوهش هایی که اخیراً در کانادا انجام شده است،  شواهد نشان می دهند که شنوایی آخرین حسی است که به طور معمول از کارکرد مغز جدا می شود. این واقعیتی دلنشین است که دلالت های شگفت انگیزی دارد.

مرگ یک راز است و به گمان زیادً یک راز باقی خواهد ماند. حقیقت این است که ما فهمیدن زیاد سطحی ای از مرگ داریم. مرگ خودْ سوال بزرگی است که ناکنون بی جواب باقی مانده است. 

با این وجود چیزی که علم اخیراً کشف کرده است حاکی از این است که شنوایی آخرین حسی است که طبق معمولً قبل از مرگ از دست می‌دهیم.

همه ما می میریم؛ شکی در این نیست اما ان لحظه ای که آخرین دم را فرو می دهیم ، تا این مدت سوال برانگیزترین لحظه است؛ دَمی که بازدمی در پی ندارد. 

تا زمان ها این طور فکر می شد که آخرین حسی که پیش از مرگ از کار می افتد و ربط اش با مغز قطع می شد، بینایی است. اما مطالعات تازه نشان می دهند که شنوایی سپس از بینایی غیرفعال می شود. با از بین رفتن شنوایی هوشیاری قطع می شود و حواس دیگر نیز از کار می افتند. 

این کشفی بس مهم است، فکر کنید سخن بگویید کردن با یک گرامی قبل از مرگ می تواند برای هر دو طرف زیاد اسایش قسمت باشد. در واقع، اگر گوش تا این مدت فعال باشد، کلمات محبت آمیز امکان پذیر به افراد پشتیبانی کند تا قدم نهایی را با اسایش بیشتری بردارند. 

تحمل مرگ هنگامی به آن فکر نمی کنی آسان تر از فکر کردن به مرگ بدون خطر کردن است

پاسکال

شنیدن در لحظه مرگ

محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا (کانادا) تحقیقات مربوط به شنوایی در لحظه مرگ را انجام دادند. نتایج پژوهش ها  در مجله  ساینتیفیک ریپورتز  انتشار شد. 

این پژوهش با تحقیق روی  بیمارانی انجام شد که در آسایشگاه سنت جان در ونکووردر شرف مرگ بودند. داده های آنها با گروه کنترل متشکل از افراد سالم قیاس شد.

گروهی از محققان تحت نظارت دکتر الیزابت بلاندون، از بیماران نوار مغزی گرفتند؛ مححقان  فعالیت الکتریکی مغز بیماران را اندازه گیری می کنند و تشخیص می دهند که آیا پاسخی به محرک های محیطی وجود دارد یا خیر.

اندازه‌گیری‌ها هم در زمان‌هایی که افراد هوشیار بودند و هم سپس از از دست دادن هوشیاری انجام شد. آنها به صداهای رایج و نادر گوش می دادند. در رابطه افراد سالم هم همینطور می بود. نتیجه این می بود که در هر دو مورد، جواب مغزی شبیهی وجود داشت.

نتایج پژوهش

محققان به این نتیجه رسیدند که مردم تا این مدت هم می توانند وقتی که بیهوش می شوند، مقداری قبل از مرگ بشنوند. دکتر الیزابت بلاندون گفت که وقتی وجود دارد که افرادی که به مرگ طبیعی می میرند داخل مرحله بی پاسخی می شوند. با این حال، اندازه گیری های انجام شده نشان داد که آنها تا این مدت قادر به شنیدن می باشند.

بلاندون افزود: «داده‌های ما مشخص می کند که مغز در حال مرگ می‌تواند تا آخرین ساعات زندگی به صدا جواب دهد، حتی در حالت ناخودآگاه.» این حقیقت تاییدی است بر این ایده علمی که شنوایی آخرین حسی است که از دست می رود.

با این حال، محققان نمی‌دانند که آیا این دریافت‌های صدا بر سطح هوشیاری دلالت دارند یا خیر. به عبارت دیگر، ما تا این مدت نمی دانیم که افراد در این حالت تا چه حد می توانند معنی صداها را فهمیدن کنند.

رومن گالاگر، پزشکی که این نوشته خاص را نیز مطالعه کرده است، معتقد است که سطح آگاهی وجود دارد. این به این علت است که او در طول زندگی حرفه‌ای‌اش عکس العمل‌های زیاد مثبتی را در افرادی که در شرف مرگ بودند، هنگامی به صدای افرادی که دوستشان داشتند گوش می‌داد، مشاهده کرد. با این وجود، مطالعه ذکر شده موفق نشد این گمان را قبول یا رد کند.

حقایق دلنشین دیگر

در سال ۲۰۱۷، دکتر سام پرنیا از دانشگاه نیویورک نیز سوالات بسیاری در رابطه لحظات پایانی زندگی سوال کرد. ازمایش ها خود او با بیمارانی که دچار دعوا قلبی شده‌اند و سپس به زندگی بازگشته‌اند، او را به این باور رساند که  فعالیت مغز حتی بعد از مرگ بالینی بدن نگه داری می‌شود

پرنیا اصرار کرد که مرگ یک فرآیند است و یک لحظه نیست. به این علت، هنگامی که تنفس ریه ها متوقف می شود و قلب از تپش باز می ایستد، هم چنان فعالیت در مغز وجود دارد.   حداقل برای سه دقیقه  دیگر. اشکار نیست که آیا آن فرد از مرگ خود آگاه است یا خیر، اما پرنیا فکر می کند که  او از مرگ خود آگاه است.

پرنیا این چنین دقت خود را به این حقیقت جلب می کند که اگر صدمه مغزی وجود نداشته باشد، فرد می تواند بعد از دعوا قلبی مجدد احیا شود. او می‌گوید که این کار حتی تا پنج یا شش ساعت بعد از “مرگ” قابل دستیابی است و این فقط به این علت مقدور است که مغز به کارکرد خود ادامه می‌دهد. نوشته دلنشین است، اما، همانند تعداد بسیاری از موضوعات دیگر، اکنون، سوالات بیشتری نسبت به جواب وجود دارد.