سرباز پرنده؛ ایده ای که هیچ زمان موفق نشد_بام وطن

از داستان‌های هزار‌ و یک شب گرفته تا تعداد بسیاری از فیلم‌های مدرن همه انها نشان خواهند داد که انسان در تلاش برای پرواز است. در همه آنها نیز قهرمان مهم داستان توانسته به سکویی تجهیزشود که توانایی حرکت در آسمان را دارد. این سکوی خاص می‌تواند یک قالیچه پرنده باشد و یا این که در شکل هاوربردی پیشرفته ظاهر شود. ایده پرواز انسان در آسمان برای ارتش آمریکا زیاد دلنشین می بود. به‌همین‌خاطر مقامات آمریکایی تصمیم گرفتند که ظرفیت سرباز پرنده را امتحان کنند.

چند دهه تلاش ناموفق برای گسترش سرباز پرنده

در دهه ۱۹۵۰ آمریکا کاملا دچار جنگ سرد با شوروی شده می بود. قوت نظامی و پیشرفت علمی نشان می‌داد که چه کشوری در این درگیری دست بالا را دارد. به‌همین‌خاطر مقامات آمریکایی با بغل باز از ایده‌های شگفت استقبال می‌کردند. آنها حاضر بودند منبع های مالی بسیاری را صرف آزمایش کردن مطرح‌های گوناگون کنند. در همین زمان می بود که کمیته رایزی ملی هوانوردی آمریکا (NACA) به‌فکر بازدید منفعت گیری از سرباز پرنده افتاد.

شرایط در ابتدا چندان خوب پیش نمی‌رفت؛ اما یکی از مهندسان ناکا به‌نام چارلز زیمرمن توانست ایده اولیه را اراعه دهد. به‌باور وی سرباز پرنده می‌توانست روی پلتفرمی قرار بگیرد که از رانش عمودی و تعدادی پروانه منفعت می‌برد. در این مطرح مفهومی خلبان با منفعت گیری از حرکت جنبشی پلتفرم را کنترل می‌کند.

بعد از اراعه مطرح اولیه، مسئولین ناکا تصمیم گرفتند چندین مدل را برای آزمایش آماده کنند. اولین تلاش زیمرمن «کفش‌های پرنده» می بود. بدین‌ترتیب اولین سرباز پرنده می‌بایست روی پلتفرمی قرار بگیرد که موتورهایی کوچک را در دو طرف خود داشت. فرد نیز می‌توانست با خم کردن وزن خود روی میله وسط جهت را تحول دهد. متاسفانه زیرمن موفق نشد مشکل پایداری این پلتفرم را حل کند. به‌همین‌خاطر به دیگران اجازه داده شد، مطرح‌های خود را اراعه کنند.

در نهایت سه شرکت de Lackner، Bensen و Hiller اظهار آمادگی کردند. شرکت de Lackner در سال ۱۹۵۵ مدل DH-4 Aerocycle را به‌گفتن مطرح پیشنهادی خود اراعه داد. در این مطرح خلبان می‌بایست روی پروانه‌‌های زیاد بزرگی قرار می‌گرفت. متاسفانه مهندسان این شرکت پیش‌بینی نکرده بودند که در صورت افتادن خلبان روی یکی از این پروانه‌ها چه فاجعه‌ای رخ خواهد داد. طبیعتا این ایده پذیرفته نشد.

شرکت Bensen مطرح B-10 Propcopter را به‌ گفتن پلتفرم مناسب برای سرباز پرنده نظر کرد. در این مطرح پروانه‌هایی در قسمت جلویی و پشت یک فریم قرار می‌گرفتند. این پروانه‌ها نیروی خود را از یک موتور با قوت ۷۲ اسب بخار تامین می‌کردند. ایده این شرکت در سال ۱۹۵۹ امتحان شد؛ اما کنترل کردن آن اصلا راحت نبوده است. شرکت بنسن نیز دیگر گسترش پلتفرم پرنده را ادامه نداد.

پلتفرم پرنده شرکت هیلر

شرکت هیلر توانست پیروزی بیشتری در خصوص سرباز پرنده کسب کند. آنها در سال ۱۹۵۴ اولین پلتفرم پرنده خود با نام Model 1031 را تکمیل کردند. پلتفرم هیلر در قیاس با رقیبان خود پایداری بیشتری داشت. هرچند مشکل اینجا می بود که نمی‌توانست در حرکت به سمت بالا با شدت زیاد تر از ۲۵ کیلومتر بر ساعت حرکت کند. این قضیه علتمی‌شود که کنترل کردن آن در بادهای شدید بسیار سخت باشد.

تیم مهندسان هیلر در تلاش برای رفع کردن مشکلات مطرح اولیه بودند. به‌همین‌خاطر Model 1031-A-1 را اراعه کردند. مدل تازه اولین پرواز خود را در سال ۱۹۵۷ انجام داد. وزن زیاد این پلتفرم جهت شده می بود که با مشکل پایداری روبه رو شود. هرچند بعد از اضافه شدن یک سیستم لرزشگیر ژیروسکوپی مشکل رفع گشت. اکنون یک سرباز پرنده می‌توانست به‌راحتی در آسمان حرکت کرده و سپس به مقصد خود شلیک کند.

اگرچه این مدل نیز در زمان حرکت به سمت جلو مقداری نوسان داشت، اما علتشد که امیدها زنده شود. در نتیجه ارتش آمریکا قراردادی را با این شرکت امضا کرد تا مدل‌های بهتری را گسترش دهد. نتیجه این قرارداد معارفه مدل بزرگتر VZ-1E در اواخر دهه ۱۹۵۰ می بود. هرچند که مدل تازه نیز از مشکلاتی در عرصه پایداری و کنترل رنج می‌برد.

کوششهای تازه برای یک ایده قدیمی

در ایده‌های گوناگون برای سرباز پرنده هم چنان مشکل پایداری وجود داشت. از طرفی ارتش آمریکا اظهار کرده می بود که برای شناسایی و ماموریت‌های گوناگون به سربازان پرنده‌ای با شدت بالا نیاز دارد. در نهایت عدم پیروزی مطرح‌های گوناگون و هزینه‌های بالا علتشد که این برنامه در سال ۱۹۶۳ لغو شود.

سال‌ها سپس ایده سرباز پرنده با معارفه جت‌پک‌ها مجددا زنده شد. ارتش آمریکا نیز آزمایش‌های مختلفی را روی آنها انجام داد. ولی در نهایت به‌خاطر زمان مختصر پرواز و ایمنی پایین خلبان آن را کنار گذاشت. تا سال‌ها دیگر فردی به ایده سرباز پرنده توجهی نداشت، تا این که در سال ۲۰۱۹ تیترهای اخبار نظامی جهان در اختیار نوآوری ارتش فرانسه قرار گرفت.

در رژه روز ملی فرانسه یک دفعه یک سرباز پرنده در آسمان ظاهر شد. این سرباز یک اسلحه را در دست خود داشت و می‌توانست با پایداری زیاد خوبی حرکت کند. وزارت دفاع فرانسه خبرداد که قراردادی را برای گسترش هرچه زیاد تر این محصول با Frank Zapata، مخترع فرانسوی امضا کرده است.

پلتفرم فرانسوی می‌تواند با شدت ۱۹۰ کیلومتر بر ساعت در آسمان حرکت کند و برای ماموریت‌های گوناگون کارایی خواهد داشت. این پلتفرم ظرفیت رساندن تجهیزات پزشکی و یا پشتیبانی‌های مورد نیاز را به‌مناطق ناهموار دارد. این چنین می‌توان از آن برای ماموریت‌های تهاجمی منفعت گیری کرد.

در سال ۲۰۱۹ اظهار شد که پلتفرم فرانسوی می‌تواند با هربار سوخت‌گیری برای زمان ۱۰ دقیقه پرواز کند. ارتش آمریکا نیز در آن زمان علاقه‌مندی خود را برای بازدید این پلتفرم خبرداد. هرچند تا این مدت بعد از گذشت ۵ سال خبری از پیروزی آن انتشار نشده است. به‌نظر می‌رسد که ایده سرباز پرنده تا این مدت توانایی ملزوم را برای منفعت گیری در میدان نبرد ندارد.