مستمری یک معلول به یک میلیون تومان نمی‌رسد!_بام وطن

در روز‌های تازه بازنشستگان تعداد بسیاری از جمله افراد زیر حداقل بگیر، از کار افتاده و به اختصاصی بازنشستگان معلول، از مشکلات گسترده خود می‌گویند. این قسمت از بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی که عمدتاً تحتانی‌ترین و فرودست‌ترین قسمت جامعه بازنشستگی و سالخورده سرزمین محسوب خواهد شد، با مشکلاتی حاد و عدیده در عرصه معیشتی، درمانی و رفاهی روبه رو می باشند.

در روز‌های تازه نیز یقیناً احمد میدری (وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی) در دیدار با فعالان حوزه بهزیستی و در دیدار فرد دیگر با موسسات مردم نهاد و خیریه‌های مربوط به معلولان، به مشکلات گسترده افراد سالخورده معلول سرزمین اشاره و نظرات خود را درمورد افت بار سختی و فرودستی بر این قسمت از بازنشستگان اراعه کرد. با این وجود خود این بازنشستگان معلول و از کار افتاده با همه مشکلات پیگیر حقوق خود می باشند و بعضی اوقات این پیگیری را تا سطح تجمع در روبه رو نهاد‌های مسئول همانند سازمان برنامه و بودجه با همان حال جسمی ادامه خواهند داد.

افشاری (از بازنشستگان معلول سازمان تامین اجتماعی و فعال حقوق بازنشستگان) با اشاره به این که «در سال‌های تازه با همت برخی فعالان پیگیر بازنشسته معلول، مشکلات این قسمت از جامعه سالخوردگان سرزمین توسط مسئولان شنیده شده» او گفت: حالت معیشتی ما بازنشستگان معلول و ازکارافتادگان اشکار است. این که در سال‌های تازه سپس از سال ۱۳۹۶ قیمت تعداد بسیاری از کالا‌ها تا ۴۰۰ درصد افزایش یافته بر فردی پوشیده نیست و این که ما بازنشستگان معلول و از کارافتاده از بهزیستی و سازمان تامین اجتماعی نسبت به دیگر بازنشستگان چه مقدار دریافتی داریم نیز قابل گفتن است.

او گفت: از سال ۵۹ تا سال ۶۳ هیچ نوع اضافه حقوقی به کارگران انجام نشد. در این دوره کارگران بخاطر آنکه سرزمین در شرایط جنگ است، با همراهی نخست وزیر زمان و تشکل‌های کارگری، ایثار کردند و از حق خود برای همترازی مزد و تورم گذشتند. اما مزد این ایثار را هیچ زمان متقابلا از دولت‌های بعد از جنگ دریافت نکردند.

افشاری اصرار کرد: این روال تا سال ۱۳۹۶ ادامه داشت. مدام افزایش مزد که بر پایه آن مستمری بازنشسته و از کارافتاده تعیین می‌شود، به میزانی کمتر یا کسری از نرخ تورم افزایش یافت. اما بعد از سال ۹۶ فاصله مزد و حقوق از معیشت شکاف عجیبی اشکار کرد. اوج این روال دو سال پیاپی می بود که در دوران وزارت آقای صولت مرتضوی صورت گرفت. در یکی از این دو سال افزایش مزد و حقوق نصف نرخ تورم اعلامی می بود! این فاصله بی‌سابقه در نوع خود علتشد که به شکل عجیبی سفره‌ها خالی شود. این نوشته آنقدر موضوعی روشن می بود که بدنه کارفرمایی نیز قبول داشت.

این فعال حقوق بازنشستگان تصریح کرد: در این دوره این مقدار از رنج معیشتی را فقط کارگران حداقل بگیر و بازنشستگان کف و زیر کف بگیر با گوشت و پوست خود کامل حس کرد. در این بین بازنشستگان معلول و معلولین نیز سختی بسیاری تحمل کردند. تعداد قابل توجهی از معلولان سرزمین ما بازنشسته می باشند. در ماده ۲۷ قانون جامع معلولین آمده است که دولت باید حداقل باید پایه حقوق تامین اجتماعی را برای معلولین شدید و زیاد شدید، تشکیل کند، اما همین مقدار هم پرداخت نمی‌شود.

این بازنشسته معلول سازمان تامین اجتماعی در ادامه گفت: تعداد بسیاری دیگر از معلولین از کار افتاده سازمان تامین اجتماعی می باشند که در محیط کار و در اوج دوران خدمت خود ناچار خانه‌نشین شدند و به همین علت حالت مالی نامناسبی نیز دارند. ضمن این که جمع قابل توجهی از دیگر معلولین نیز افراد صدمه دیده در تصادفات رانندگی می باشند که زیاد تر قربانی ناایمن بودن ماشین‌های تولیدی خودمان می باشند.

در واقع حتی اگر برای شرکت‌های خودروساز داخلی هم مسئولیت اجتماعی تعریف می‌شد تا از معلولان و از کار افتادگان ناشی از حوادث خودرویی حمایتشود، امروز تعداد بسیاری از ما در معیشت جلوتر بودیم. در هر جای دیگر دنیا عامل معلول کردن افراد غرامت می‌داد، اما خودروسازان ما راحت و آزادند!

افشار با گفتن این که بازنشستگان معلول و از کار افتاده ما ازکارافتادگی و معلول بودن را انتخاب نکردند که بابت انتخاب خود سزاوار فقر زیاد زیاد باشند، او گفت: ما جرمی نکردیم که با معلول بودن بابت آن محکوم به نادیده گرفته شدن از سوی موسسات و وزارتخانه‌های شویم. ما سال‌ها است که ندیدیم در این حوزه از مسئولین قدمی برداشته شود. در این شرایط تنها قدیمی که از سوی خودمان مورد نظر داریم، پیگیری حقوقی و صنفی است و یکی از راهکار‌های آن تشکیل تشکل صنفی برای خودمان است. این کار در حوزه صنفی است و مطابق قانون اساسی یک حق است.

وی اصرار کرد: ما انتظار داریم تجمعات، انتقادات و نظرات ما در رسانه‌ها انعکاس یابد و کم کاری در این حوزه صورت نگیرید. ما بیشتر از ۳۰ بار در چند سال تازه در چندین نقطه سرزمین بابت نوشته معلولان تجمع داشتیم که کمترین مقدار پوشش خبری روی آن به وجود آمد و گویا نوشته جذابی برای پیگیری نبوده که تا این حد مسکوت باقی مانده است.

مستمری یک فرد دارای معلولیت ۹۷۰ هزار تومان است!

در ادامه این گفتگو کولیوند (دیگر نماینده بازنشستگان معلول و فعال صنفی حقوق معلولان) او گفت: در نزدیک به دو میلیون نفر معلول که در سازمان بهزیستی ثبت شده در سرزمین داریم. درجات معلولیت این افراد یقیناً متفاوت است. اما حالت تعداد بسیاری از این معلولین که قسمت قابل توجهی از آنان بازنشسته یا در سنین سالخوردگی می باشند، اصلا مناسب نیست.

برای مثال «حق پرستاری» که برای جانبازان گرامی ما که یقیناً حق ایشان است پشتیبانی هزینه ماهانه ۲۲ میلیون تومانی است، اما این مبلغ برای معلولان شدید و زیاد شدید ثبت شده در بهزیستی، شامل یک پشتیبانی هزینه ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار تومانی است که در عمل یک دهم آن و تقریبا بی‌تاثییر است. کمترین مقدار حق پرستاری برای کمترین صدمه جانبازی ۷ میلیون تومان تخمین زده می‌شود. با این توصیف ما می‌گوییم درست است که تعداد بسیاری از این معلولین جانباز نیستند، اما آنان نیز حقوقی در جامعه دارند و نیازمند دقت بیشتری نسبت به اکنون می باشند.

کولیوند در ادامه گفت: در طی دو سال تازه جامعه معلولین توسط سازمان بهزیستی رها شدند. عملاً بدترین دوره برای معلولین، دوسال تازه می بود که مدیرعامل این سازمان تحول کرد. تعداد بسیاری فکر می‌کنند که، چون ۳۰ تا ۴۰ درصد پایه حقوق را دریافت می‌کنند، بعد اوضاع بد نیست، اما نمی‌گویند که ما ۳۰ یا ۴۰ درصد چه پایه‌ای را دریافت می‌کنیم! اکنون مستمری یک فرد دارای معلولیت نزدیک به ۹۷۰ هزار تومان است! یعنی حقوق مستمری یک فرد معلول تا این مدت به یک میلیون تومان نرسیده است.

وی با اشاره به مشکلات درمانی بازنشستگان این حوزه او گفت: هزینه‌های معلولیت دو سه برابر افراد عادی است. ما هزینه‌های درمانی زیاد بسیاری می‌دهیم. برای مثال به ما یک ویلچر داده می‌شود که، چون در عرض یک ماه خراب می‌شود و کیفیت نداشته و شهر‌ها نیز برای معلولان مناسب‌سازی نشده است، لذا باید با قیمت نازلی فروخته شده و طبق معمول بازنشستگان سپس از فروش ویلچر خارجی حدودا ۲۰ میلیون تومانی را باید تهیه کنند. این درکنار زیاد هزینه‌های درمانی و پرستاری است. هزینه‌های حمل و نقل معلولان نیز زیاد بالاست. اما در حوزه درمانی و هزینه‌های آن این قشر خاص (یعنی معلولان) بطور کلی رها شدند. 

این فعال حقوق بازنشستگان در ادامه گفت: تعداد بسیاری از دولت‌ها به اسم بار مالی کمکی به معلولان بازنشسته نکردند. ما خانوار‌هایی را داریم که بیشتر از ۴ معلول در درون خود دارند. عملا شغل و زندگی سرپرستان آن خانواده وقف پرستاری می‌شود و از کار باز می‌همانند. دولت چه کمکی به این افراد کرده و می‌کند؟ یک معلول اوتیسمی یا یک معلول حرکتی عملاً زندگی یک خانوار را مختل می‌کند.

او تصریح کرد: مطابق ماده ۲۷ قانون جامع معلولین، حرف های می‌شود که معلولین شدید و زیاد شدید فاقد شغل و درآمد باید حداقل حقوق پایه وزارت کار را دریافت کنند. اما این چنین چیزی رخ نمی‌دهد. ما بیشتر از ۶۰۰ هزار نفر معلولین شدید و زیاد شدید فاقد شغل در سرزمین داریم که مشمول این قانون می باشند، اما این قانون اجرا نمی‌شود. اما سازمان بهزیستی بجای ۶۰۰ هزار نفر، به ۲۴۰ هزار نفر تنها مبلغ ۲۷۰ هزار تومان می‌دهد. یعنی الان که پایه حقوق ۷.۵ میلیون تومان است، پرداخت پایه حقوق از نزدیک به یک میلیون نفر معلول در سرزمین کوتاه شده است.

کولیوند خاطرنشان کرد: ما معلولان و معلولان بازنشسته در راستای اجرای قانون به دیوان عدل اداری بابت این تصمیم دولت و کارکرد سازمان بهزیستی شکایت کرده و چشم به راه نتیجه‌ایم. هم چنان پیگیری حقوقی و صنفی خود را ادامه خواهیم داد، چون این حالت برای این قسمت از جامعه ما قابل تحمل نبوده و نیست. هنگامی شما با این حجم از هزینه‌های درمانی و دارویی روبه رو باشید، قطعاً کمرتان زیر سختی معیشتی خم می‌شود. در شرایطی که مجلس و دولت به داد ما نمی‌رسد، چه می‌توان انجام داد؟

او گفت: برخی از دوستان معلول ما در سال‌های تازه از دیوان عدل اداری موفق به اخذ رای شدند. دلنشین است که بهزیستی در حال اعتراض زدن به این رای است تا همین مقدار مستمری ناچیز و شرم‌آور را نیز ندهد! این دیگر زیاد شگفت است. این درحالی است که تا این مدت یک ریال بابت گرفتن آن رای از سوی معلولی دریافت نشده است. سوال ما این است که مگر ما خودمان انتخاب کردیم که با پر کردن فقط ده سال سابقه بیمه بازنشسته شده و بدون سنوات ارفاقی زیاد کمتر از حداقل دریافت می‌کنیم؟

کولیوند با اشاره به این نوشته که «ما از سازمان تامین اجتماعی نیز انتظار پشتیبانی و حمایتداریم» او گفت: ما همه می‌دانیم که سازمان تامین اجتماعی یک نهاد بیمه‌ای اقتصادی بوده و نهاد حمایتی نیست. اما این سازمان نیز در حمایتاز معلولان و درمان بازنشستگان معلول که تحت شمول قانون آن می باشند، وظایفی دارد که نه در حوزه معیشتی و نه در حوزه از کار افتادگی و درمان این سازمان محقق نشده است.

این فعال حقوق معلولان در آخر اصرار کرد: نزدیک به دو تا ۶ سال به معلولان سنوات ارفاقی به معلولان و از کار افتادگان ما خواهند داد که یقیناً ما معتقدیم سنوات ارفاقی در قسمت خصوصی که بازنشستگان آن ذیل سازمان تامین اجتماعی می باشند هم باید انجام بگیرد. اما تا این مدت این چنین چیزی رخ نداده است. معلولی که ۴۰ تا ۵۰ درصد کارایی دارد، با مشقت زیاد شاغل شده و کار می‌کند.

در این بین قرار می بود سهم یا درصدی (بیشتر از دو درصد) از مشاغل مطابق قانون به معلولین تعلق یابد که خود دستگاه‌های دولتی با اجرا نکردن آن و عدم جذب نیروی معلول، اولین ناقضان این قانون می باشند و قسمت خصوصی نیز با وجود آنکه حرکات داوطلبانه‌ای هم دارد، از روی دست دولت نگاه می‌کند. ما می‌گوییم این نوع نگاه به معلول باید تحول کند و در این عرصه به صدای رسانه‌ها نیازمندیم.