جینگ و جینگ ساز میاد، «عروس ایران» میاد/ نشاط نیاز گمشده زنان_بام وطن

به گزارش خبر سریع، عروس ایران به کارگردانی سارا قائم مقامی ‌و نویسندگی سامان شکیبا در حالی با مراعات پروتکل‌های اخلاقی فقطً برای بانوان برگزار شد، که از قضا حال خوشی را به مهمانان خود هدیه داد و حقیقت‌های تلخ و شیرین تعداد بسیاری را عیان ساخت.

جمعی از شهروندان و چهره‌های فرهنگی و هنری در تالار وحدت گرد هم آمدند تا داستان آداب و رسوم بدرقه عروس در بین اقوام گوناگون ایرانی را بشنوند و ببینند.

تنوع اقوام ایرانی جهت شده تا گستره جغرافیای ایران، مملو از آداب و رسوم، پوشش، رقص و پایکوبی و عادات غذایی متنوع باشد که برای زن، نماد حیات و زایش و زندگی، تحسین برانگیز است.

یکی از شرکت کنندگان در این مراسم به خبر سریع او گفت: ما خانم‌ها به حدی دچار زندگی روزمره هستیم که  فرصتی برای سرگرمی‌ اختصاصی خودمان نداریم. اما این چنین برنامه‌هایی قابل ستایش است و امیدوارم زیاد تر شود و ادامه‌دار باشد.

وی با اشاره به رقص و آواز و اجراهای فاخر دختران در این نمایش اصرار کرد: این نمایش علتشد حتی مطمعن به نفسم بالا برود هنگامی دیدم که خانم‌ها چه مقدار توانمند می باشند، برایم قابل تقدیر می بود.

یکی دیگر از شهروندان نیز او گفت: برای من کارمند که مرتب باید برای تامین مایحتاج زندگی بدوم، واقعاً زندگی نشاط بسیاری ندارد. این برنامه‌ها علتمی‌شود که لحظات خوشی داشته باشیم و بتوانیم با روحیه زیاد تر به زندگی ادامه دهیم.

در و دیوار شهر بی‌رنگ و بی‌روح است

اما معارفه لباس‌های سراسر رنگ و نشاط و نشاط اقوام ایرانی از سوی هنرمندان این نمایش یکی از نقطه‌های قوت آن می بود.

شهروند فرد دیگر در خصوص این لباس‌ها او گفت: زیاد از این لباس‌ها پوشیدگی کامل دارد و به سادگی می‌توان در انظار عمومی‌ آن را منفعت گیری کرد. چرا که از قبل این لباس‌ها با مراعات اصول طراحی شده و پوشیدگی مناسبی برای زنان تعریف شده است.

وی ابراز تاسف کرد که در روبه رو جوانان به لباس‌های اروپایی گرایش دارند و حتی لباس قومیت خود را نمی‌شناسند. ما در انتخاب لباس عروس هم مدل اروپایی را ترجیح می‌دهیم در حالی که عروس‌ها در اقوام ایرانی لباس‌های زیاد زیبایی در قبل داشتند.

این اظهارات در حالی است که پشت درهای تالار وحدت جایی که نمایش عروس ایران دیگر آخر می‌یابد، خبری از رنگ و نشاط نیست. در و دیوار شهر حتی در اغاز عید نوروز شادابی و نشاط ندارد و این در حالی است که در فرهنگ قومیت‌ها رنگ‌هایی همچون قرمز و سبز زیاد مورد قیمت بوده و حتی برای لباس عروس و داماد از آن مدد می‌گرفتند و آن را خوش یمن می‌دانستند.

رسومی‌ که عقل امروز نمی‌پذیرد

اما در عین حال نمایش عروس ایران مروری هم بر تاریخ ایران و به اختصاصی نوشته عقد و ازدواج و عروسی داشت.

این تاثییر نمایشی با مطرح داستان‌ها و آدابی از نحوه خواستگاری، ازدواج و بدرقه عروس در قومیت‌های گوناگون از جمله کرد، لر، گیلک، ترک و شهرهایی همانند اصفهان، خراسان، سیستان و بلوچستان، شیراز و آبادان مثالهایی از  رسومی ‌که عقل امروز نمی‌پذیرد را نیز نقل کرد.

از جمله نوشته ناف بری و انتخاب قطعی ‌و قطعی دخترعمو برای پسر عمو. یا انتخاب همسر فارغ از نظر او با انداختن یک دستمال سفید در روبه رو دختر. موضوعاتی همانند جادو و دعا برای باز کردن بخت جوانان  و خواستگاری‌هایی که نظر دختران خواسته نمی‌شود.

تا این مدت هم مقوله کودک همسری، ازدواج بدون اذن دختر، ازدواج‌های قومی‌ و قبیله ای و ازدواج‌های اجباری در شهرهای گوناگون دیده می‌شود.

نمایش عروس ایران تلنگری می بود برای بازبینی فرهنگ عمیقی که از آن غافل شده‌ایم و الزام نزدیک کردن آن به زندگی خشک و بی‌روح امروزی که از قضا فکر می‌کنیم به روز شده و اروپایی است. اما در اعماق وجودمان طفلی به نام نشاط را گم کرده‌ایم.