تیم ملی فوتبال «هو» شد، سرزمین «چیز»_بام وطن

امیر قلعه‌نویی، سرمربی تیم ملی فوتبال ایران، تصورش را نمی‌کرد روزی برسد که چند بار پشت سر هم در قامت نفر اول نیمکت تیم ملی، مورد انتقاد شدید هواداران قرار بگیرد و شعار «حیا کن، رها کن» را بشنود. با وجود این، او زیاد سریع با این اتفاق روبه رو شده و برای دومین بار در ایران، در میانه بازی‌های تیم ملی، این چنین شعار معناداری را که به غیر از اعتراض به شرایط جاری نمی‌تواند پیامد فرد دیگر داشته باشد، به وضوح شنیده است.

برای اولین بار در ورزشگاه آزادی می بود که هواداران تیم ملی فوتبال ایران سپس از تساوی این تیم روبه رو ازبکستان، تیم ملی را هو کرده و به انتقاد از امیر قلعه‌نویی پرداختند. او و کادر همراهش که در سخنوری تبحر اختصاصی‌ای دارند، در تلاش بودند با سردادن وعده «روز‌های خوب اینده»، از حجم انتقادها بکاهند. با‌این‌حال، شرایط بر وفق مراد قلعه‌نویی و شاگردانش پیش نرفت؛ تیم ملی پنجشنبه‌شب در اصفهان و در نخستین مسابقه خود در دور سوم انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶، برابر تیم ملی قرقیزستان شرایط سختی را سپری کرد.

در‌واقع اگرچه این بازی با یک گل به سود تیم ملی به آخر رسید، ولی سبک بازی تیم امیر قلعه‌نویی برابر تیم درجه دو یا حتی درجه سه آسیا، چیزی نبوده است که هواداران حاضر در ورزشگاه را راضی نگه دارد. آن‌ها انتهای این دیدار به‌شدت از امیر قلعه‌نویی گله داشته و ضمن هوکردن دیگر بازیکنان تیم ملی، خواستار جدایی امیر قلعه‌نویی از این تیم شدند. این که چه بر سر تیم ملی ایران آمده که هوادارانش در دو بازی روی سکو سرمربی و بازیکنان را هو می‌کنند، از آن‌دست سوال‌هایی است که انتظار می‌رود مسئولان فدراسیون فوتبال که مدام سکوت را بر جواب‌گویی ترجیح خواهند داد، جواب دهند، ولی به لحاظ فنی، اشکار است کارکرد امیر قلعه‌نویی همخوانی چندانی با قولهایش ندارد.

او که با توپی پر و انتقاد از سرمربیان خارجی تیم ملی فوتبال ایران، زمام امور را به دست گرفته می بود، در جام ملت‌های آسیا نمایش ضعیفی برابر قطر داشت و از گردونه بازی‌ها در نیمه‌نهایی کنار رفت تا هم چنان حسرت قهرمانی بر دل این تیم بماند. بعد از آن نیز نوسان تیم قلعه‌نویی که یکی در بین، اندکی خوب و بد بازی می‌کردند، نگه داری شد تا کاسه صبر هواداران فوتبالی لبریز شود. از نظر دیگر، وعده جوان‌گرایی امیر قلعه‌نویی در تیم ملی هم با درصد چندان بالایی محقق نشد تا تیغ تیز انتقادها این بار جدی‌تر از هر زمان فرد دیگر، تصمیمات او را نشانه برود.

آخرین فهرست بازیکنان دعوت‌شده به تیم ملی توسط این مربی هم سوژه فرد دیگر شد تا تفکرات فنی‌اش زیر سوال برود. دعوت از چند بازیکن نیمکت‌نشین از یک سو و فراخواندن چند بازیکن دیگر که حتی تا این مدت تیم هم ندارند از نظر دیگر، علتشد تا شرایط تیم ملی در دیدار برابر قرقیزستانی که اصولا محلی از اعراب در تقابل با تیم ملی ایران ندارد، گره بخورد. این گره‌خوردگی تا جایی پیش رفت که اگر توانایی علیرضا بیرانوند در مهار تک‌به‌تک بازیکنان رقیب در دقایق پایانی نبوده است، همین سه امتیاز هم از کف می‌رفت.

آخرین فهرست بازیکنان دعوت‌شده به تیم ملی توسط این مربی هم سوژه فرد دیگر شد تا تفکرات فنی‌اش زیر سوال برود

برترین و بروزترین اخبار ورزشی اقتصای تکنولوژی و سلامتی را در وب سایت خبری بام وطن دنبال کنید.

یقیناً که دیگر آمار ثبت‌شده از این بازی نیز به قدری دلواپس‌کننده است که نمی‌شود به سادگی از کنار آن عبور کرد. قرقیزستان که پیش از این در هر بازی با تیم ملی ایران به‌طور میانگین پنج بار دروازه‌اش باز شده می بود، در این بازی به مراتب بهتر از خط دعوا گران‌قیمت ایران کار کرد و دو برابر تیم ملی ایران ضربه در چارچوب داشت. ایران از ۱۵ ضربه‌ای که به سمت دروازه رقیب زد، فقط سه ضربه در چارچوب داشت که یکی از آن‌ها نه با کار‌های فنی، بلکه روی نادرست دروازه‌بان حریف تبدیل به گل شد. از نظر دیگر، قرقیز‌ها مختصر و سودمند بازی کردند؛ آن‌ها با آنالیز کامل تیم ملی ایران، در ضدحملات زیاد خطرناک ظاهر شدند و از هفت ضربه به سمت دروازه بیرانوند، شش تا را در چارچوب زدند تا نرخ زیاد دلواپس‌کننده‌ای برای خط دفاعی تیم ملی ایران به ثبت برسانند. کمتر فردی به یاد دارد علیرضا بیرانوند در یکی از بازی‌های تیم ملی ناچار شده باشد این همه عکس العمل روی حملات رقیب نشان دهد.

ماحصل همین شد که تماشاگران بار دیگر علیه قلعه‌نویی شعار دهند و خواستار برکناری او شوند. از نظر دیگر، تعدادی از آن‌ها بار دیگر تیم ملی را هو کردند و الفاظ نه‌چندان مناسبی نیز خطاب به بازیکنان به کار بردند. جمیع این اتفاق‌ها، کار را به کنفرانس خبری بعد از بازی کشاند تا عکس العمل تند مهدی طارمی، کاپیتان و گل‌زن ایران در جدال برابر قرقیزستان را به همراه داشته باشد. او که مشخصا از اتفاق‌های رخ‌داده دل خوشی نداشت، او گفت که مسئول اتفاقات رخ‌داده خاصه در شرایط اقتصادی سرزمین نیست و ریشه‌اش را باید در جای فرد دیگر جست.

طارمی در بخشی از سخن بگویید‌هایش این‌طور او گفت: «به من انها گفتند نگو، ولی بی‌شرف کلمه سنگینی است. نمی‌توانیم به هم بگوییم بی‌شرف. کسان دیگر سرزمین را چیز کردند و به ما چه ربطی دارد که ما بی‌شرفیم. یا مگر برای مثال برای ما سرزمین این اتفاقات برایش افتاده که ما بشنویم بی‌شرف! هی نگیم، هی نگیم هی نگیم. ما بی‌شرف نیستیم. به‌والله کلمه سنگینی است. من نباید به شما بگویم و شما هم نباید به من بگویید. حالت اقتصادی، من می‌دانم برای همه مردم خراب است. ما هم شکایت داریم از این اتفاقاتی که وجود دارد. باید بهتر بشود. امیر‌خان هزار بار حرف های باید بهتر بشود. من و همه می‌دانیم که باید بهتر بشود. با این عقده‌ها و فشاری که روی مردم است، طبیعی است که همراه شوند خالی کنند یک جا. ولی دیگر در این حد نه. ما خانواده داریم، نمی‌دانم… ما همانند شماییم».

طارمی در ادامه از شکاف تشکیل‌شده در این فضا هم گله کرد و او گفت: «هیچ‌کس نیستیم. همه این سرزمین را دوست داریم. دوست داریم موفق شود در همه رشته‌ها. در همه رشته‌ها امکانات بدهیم. این بلا را سر سرزمین آوردید سپس ما می‌آییم فحشش را می‌خوریم. ورزشکار‌های دیگر می‌آیند نمی‌دانم این‌جوری می‌گویند. آقا به‌والله به ما ربطی ندارد. به‌والله به ما ربطی ندارد. نه من، نه هزار‌تا گنده‌تر از من نمی‌تواند هیچ اتفاقی رقم بزند. چه سلبریتی، چه ورزشکار، چه بازیگر، چه نمی‌دانم… به ما ربطی ندارد. دست افرادی دیگر است».

گفتن موضوعات این‌چنینی در فضای فوتبال ایران در شرایطی رخ داده که پیش از این کمتر سابقه داشته فضا تا به این اندازه علیه تیم ملی و خاصه سرمربی آن باشد. منفعل‌بودن مسئولان ورزش ایران در شنیدن صدای مخاطبان فوتبالی هم مزید بر علت شده تا این چنین اعتراضاتی پررنگ‌تر شود. مشخصا از اکنون به سپس، کار برای امیر قلعه‌نویی از یک سو و مهدی تاج به‌گفتن رئیس فدراسیون فوتبال از نظر دیگر، دشوارتر خواهد شد و با ادامه روال جاری، شدت اعتراضات نیز قوت بیشتری به خود خواهد گرفت؛ مگر این که چاره‌ای از سوی مسئولان فنی تیم ملی یا مسئولان ورزش ایران اندیشیده شود.